Pomogą nauczycielom dożyć do pierwszego

Na wycieczkę, to ja jadę z rodziną lub znajomymi. Wstaję kiedy chcę, chodzę gdzie chcę i się relaksuję, a przed wszystkim wysypiam, nie odpowiadam za zdrowie i życie obcych, 40 nieprzewidywalnych dzieci. Z uczniami prowadzę zajęcia terenowe, zwane potocznie wycieczką i wtedy jestem w pracy, pełniąc funkcję opiekuńczą 24h/dobę nad Waszymi pociechami. Tym niezorientowanym podpowiem, że nauczyciele, będąc w pracy ( na „wycieczce” ) nie generują kosztów, gdyż noclegi, jedzenie, autokar dla 1 opiekuna na 10 lub 15 uczniów jest gratis. Sponsorem jest nie rodzic, a ośrodek w którym się przebywa, muzea i inne odwiedzane obiekty państwowe i prywatne. Kiedy jadę na „wycieczkę” pociągiem, płacę za transport z własnej kieszeni, jedzenie na tzw. przystankach w podróży płacę również z własnej kieszeni. Żaden uczeń/rodzic nic mi nie sponsoruje. Z każdego wyjazdu z uczniami rozliczam się szczegółowo, z każdej pobranej złotówki, przedstawiając dowody wpłaty. Rozliczenie jest przekazywane dyr szkoły i opcjonalnie (zależy to od ustaleń poszczególnych szkół) Radzie Rodziców. Kto ma ochotę z płatników zobaczyć na co zostały wydane pieniądze, może zawsze się dopytać, to nie jest tajny dokument. Na te wyjazdy jeżdżę, bo mam to w zakresie obowiązków wychowawczych. Dodatkowych pieniędzy w postaci nadgodzin nie otrzymuję, nie mam także profitów od osób, które świadczą usługi dla uczniów. Tak to jest praktykowane, by nikt nie mógł zarzucić nauczycielom, że funduje im zarąbisty wyjazd. Więc teksty, że jeżdżę za pieniądze rodziców są pomówieniem. Gdyby wycieczki nie były w zakresie obowiązków wychowawczych, pewnie rzadko kto z nauczycieli by jeździł, bo najzwyczajniej na świecie nam się to nie opłaca – ani finansowo, ani czasowo, ani relaksacyjnie.

Też uważam ich za przestępców.