Organizm Maksia nie reaguje prawidłowo

Też kiedyś tak myślałem, aż do czasu gdy kilkanaście lat temu na raka zachorował mój brat. Był leczony w obecnym Dolnośląskim Centrum Onkologii przy placu Hirszfelda we Wrocławiu. Tam trafiliśmy na wspaniałego lekarza i psychologa. Też szukaliśmy dla niego z rodziną wszelkich sposobów na uratowanie go. Aż w końcu ów lekarz razem z psychologiem zabrali nas (najbliższą rodzinę) na rozmowę. Powiedzieli nam że w zasadzie nie ma dla Niego już ratunku w ówczesnej medycynie. Oczywiście możemy szukać różnych lekarzy czy metod w kraju czy poza nim, ale to go nie uleczy lecz tylko przedłuży cierpienie i agonię mojego brata. I tamta rozmowa dała nam nowe spojrzenie na tamtą sytuację. Tak naprawdę to my szukaliśmy ratunku dla brata bo to my baliśmy się jego śmierci. Nie patrzyliśmy na jego cierpienie, na to że każdy kolejny tydzień, każda nowa chemia czy inna terapia nie uratuje go już, tylko przedłuży jego życie – jednocześnie dodając mu kolejnych cierpień. Aż w końcu zabraliśmy go do domu. Był z nami jeszcze 3 miesiące, to były wspaniałe dni, z każdego dnia wyciskaliśmy tyle ile tylko się dało. Brat umarł w swoim domu, w otoczeniu najbliższych a nie w szpitalu poddawany bezsensownym terapiom. I to jest właśnie godna śmierć o której pisałem w poście wyżej.

Czyli zadecydowała rodzina za namową wszystko wiedzącego lekarza. A co brat? Mógł mieć własne zdanie?