Bliscy Maksia Mareckiego z Ostrowa Wielkopolskiego poinformowali o najnowszym stanie zdrowia chłopca.
Problemem okazał się brak produkcji płytek krwi. Z tego powodu chłopiec trafił do Warszawy na ich toczenie.
„Mamy nadzieję że Maksia szpik zacznie produkować je sam ale może być to proces długotrwały ..musimy być cierpliwi..
Maksiu też czuje się różnie ..cieszymy się czasem w domu ♥️♥️♥️” – informuje rodzina.
Wstydzcie sie za te komentarze i oby was nigdy nic zlego nie spotkalo.
Do póki jest nadzieja należy walczyć. Dużo siły młody „DUŻY” WOJOWNIKU. Szacunek dla rodziców i bezinteresownych wspierających.MAKSIU BOHATER!!!
Nie dajcie sobie wmówić, że Bóg jest tym który zsyła choroby,specjalnie zabiera tych których kochamy. Bóg w każdej tej sytuacji jest z Tobą, przeżywa z Tobą.
Możemy pomóc modląc się o siły dla Maksia i jego najbliższych.
hahah…. dobre z tą bozią….
Ania a co to jest bozia?
Każdy człowiek ma prawo do godnej śmierci. Długotrwała i uporczywa dla pacjenta terapia w pewnym momencie odbiera mu to prawo, odbiera mu godność istoty ludzkiej. Często to rodzina pacjenta nie pozwala mu odejść, przedkładając dobro swoje ponad dobro chorego. Przedłużanie bolesnego, niedającego nadziei leczenia jest z etycznego punktu widzenia naganne. Ileż ten chory ma jeszcze cierpieć by dawać nadzieję nie sobie, a najbliższym. Ciągłe wyjazdy, co chwila nowe otoczenie i nowi ludzi, często mówiący w niezrozumiałym dla niego języku. To dla niego stres, cierpienie i wielka trauma. Ten czas powinien spędzić w domu, w otoczeniu kochającej rodziny. Powinni cieszyć się sobą w każdym momencie który jeszcze pozostał…
Kolejny bezdzietny???
Raczej logicznie myślący.
To sie tylko tak mówi, bo nie dotyczy jego
Nie Ty dałeś mu życie, więc nie próbuj nim rozporządzać.
Też kiedyś tak myślałem, aż do czasu gdy kilkanaście lat temu na raka zachorował mój brat. Był leczony w obecnym Dolnośląskim Centrum Onkologii przy placu Hirszfelda we Wrocławiu. Tam trafiliśmy na wspaniałego lekarza i psychologa. Też szukaliśmy dla niego z rodziną wszelkich sposobów na uratowanie go. Aż w końcu ów lekarz razem z psychologiem zabrali nas (najbliższą rodzinę) na rozmowę. Powiedzieli nam że w zasadzie nie ma dla Niego już ratunku w ówczesnej medycynie. Oczywiście możemy szukać różnych lekarzy czy metod w kraju czy poza nim, ale to go nie uleczy lecz tylko przedłuży cierpienie i agonię mojego brata. I tamta rozmowa dała nam nowe spojrzenie na tamtą sytuację. Tak naprawdę to my szukaliśmy ratunku dla brata bo to my baliśmy się jego śmierci. Nie patrzyliśmy na jego cierpienie, na to że każdy kolejny tydzień, każda nowa chemia czy inna terapia nie uratuje go już, tylko przedłuży jego życie – jednocześnie dodając mu kolejnych cierpień. Aż w końcu zabraliśmy go do domu. Był z nami jeszcze 3 miesiące, to były wspaniałe dni, z każdego dnia wyciskaliśmy tyle ile tylko się dało. Brat umarł w swoim domu, w otoczeniu najbliższych a nie w szpitalu poddawany bezsensownym terapiom. I to jest właśnie godna śmierć o której pisałem w poście wyżej.
A Maksia o zdanie pytałeś?
Czyli zadecydowała rodzina za namową wszystko wiedzącego lekarza. A co brat? Mógł mieć własne zdanie?
Bóg tak chciał, powinni pozwolić mu odejść a te setki tysięcy wydać na leczenie tych którzy mają rokowania… wiem, bolesne, ale taka jest smutna prawda 🙁
Niby tak. Ale boga nie ma. To jest różnica
Pewnie jesteś gówniarzem. Dzieci ni3 masz i pierd……isz głupoty
Gdybyś był rodzicem oddałbyś własne życie za swoje dziecko
Zmądrzej. Pozdrawiam jako niewierzący w wymyślonego przyjaciela
Waldek,ty tez za mafry nie jestes
Jak smiesz! Masz dzieci? Napisałbys coś takiego gdyby chodziło o Twoje dziecko????
Tak dokładnie. Mam dzieci
A co tu ma posiadanie dzieci do tego?
To, że łatwo jest szafować innymi dziećmi, niż swoimi.
Ten wyimaginowyany przyjaciel?
