Stanisław Michalkiewicz – polski prawnik, nauczyciel akademicki, eseista, publicysta, polityk i autor książek o tematyce społeczno-politycznej, działacz opozycji PRL i były sędzia Trybunału Stanu będzie gościem Biblioteki Publicznej w najbliższy piątek, 13 maja br. Spotkanie „Przyczyny i następstwa drugiej wojny o inwestyturę” rozpocznie się w czytelni przy ul. Wolności o godz. 18.00.
+
Stanisław Michalkiewicz jest wykładowcą w Wyższej Szkole Stosunków Międzynarodowych i Amerykanistyki w Warszawie oraz Wyższej Szkoły Kultury Społecznej i Medialnej w Toruniu.
W latach 70. zakładał wraz z Wojciechem Ziembińskim i Andrzejem Wojciechowskim Ruch Obrony Praw Człowieka i Obywatela. W 1972 rozpoczął pracę w piśmie „Zielony Sztandar” w dziale łączności z czytelnikami. Pod koniec 1977 pod jego redakcją ukazał się pierwszy numer tygodnika „Gospodarz”. Publikował w tym czasie również w drugoobiegowym piśmie „Opinia” pod pseudonimem Andrzej Stanisławski. W tym okresie Michalkiewicz podjął dodatkową pracę tłumacza w warszawskim oddziale Agencji Prasowej „Nowosti” i wszystkie zarobione tam pieniądze przeznaczył na finansowanie druku „Gospodarza”. Po utworzeniu w 1980 NSZZ „Solidarność” nawiązał współpracę z drugoobiegowym wydawnictwem „Krąg”, kierowanym przez Wojciecha Fałkowskiego i Andrzeja Rosnera. Był przewodniczącym komisji zakładowej „Solidarności”.
Jesienią 1983 roku wraz z Marianem Miszalskim rozpoczął wydawanie podziemnego pisma „Kurs”, co zainaugurowało powstanie wydawnictwa o tej samej nazwie. Było to przedsięwzięcie samofinansujące się. Pod koniec marca 1982, pod szyldem wydawnictwa „Krąg”, publikuje książkę Andrzeja Alberta (prof. Wojciech Roszkowski) „Najnowsza historia Polski” w nakładzie nieco ponad 1000 egzemplarzy.
W 1987 wraz z innymi sygnatariuszami (m.in. Stefanem Kisielewskim) podpisuje akt założycielski stowarzyszenia Ruch Polityki Realnej, przekształconego później w partię Unia Polityki Realnej.
W latach 1991–1993 zasiadał w Trybunale Stanu. Był autorem projektu polskiej konstytucji, w którym zawarty był m.in. zakaz uchwalania budżetu z deficytem. Był też autorem projektu nowelizacji kodeksu karnego, przewidującej przywrócenie kary śmierci. Deklaruje się jako konserwatywny liberał. W latach 1997–1999 pełnił funkcję prezesa, a od 2004 do 18 kwietnia 2005 wiceprezesa Unii Polityki Realnej.
Śledź nas w Google News!
Zawsze na bieżąco z najnowszymi artykułami i informacjami.
Obserwuj nas w Google News